CARMEN Rogationis

CARMEN Rogationis

apud Livium, l. 3. c. 64. Recitabatque (Duilius) rogationis Carmen, in quo, Si Tribunos plebei decem rogabo, si quos minus hodie decem Tribunos plebei fecerint: hi tum uti quos sibi collegas cooptâssint, ut illi legitimi eâdem lege Tribuni plebei sint, ut illi quos hodie Tribunos plebei seceritis. Regationis videl. de decem Tribunis latae, tentatum varie et vetustis Editoribus, et Rhenano, Sigonio, Schotto. Locum sic legit Gronovius: Si Tribunos plebei decem rogabo, si qui vos minus hodie decem Tribunos feceritis, hi tum, uti quos suos Collegas adoptassint, ut illi legitimi, etc. Ubi si qui, est si quâ ratione, si quô numerô: construendumque, si qui Tribunos plebei ferceritis minus decem, i. e. τοῖς δέκα. Vide eum Not. ad h. l. Apud eundem Livium, Carmen detestationis occurrit, l. 10. c. 38. Carmen cruciatus, apud Ciceronem, I. lictor, colliga manus, caput obnubito, etc. Ubi Carmen significat sententiam seu formulam, conceptis verbis constantem. Imo sonus quilibet modulatus, Carmen dictus est. Virg. Ecl. 3. v. 27.

Stridenti miserum stipulâ disperdere carmen.

Statius, Theb.l. 11. v. 56.

Iam gelida ora tacent, Carmen tuba sola peregit, etc.

Vide Casp. Barthium animadversion. ad h. l. et plura infra in voce Carmina.